Niepijący alkoholik to osoba, która zrezygnowała z alkoholu, lecz nadal przejawia zachowania oraz schematy myślowe typowe dla fazy aktywnego uzależnienia. Warto zauważyć, że sam okres abstynencji niestety nie rozwiązuje problemów emocjonalnych i psychicznych mogących przyczynić się do rozwoju nałogu.
Zachowania niepijących alkoholików często można postrzegać jako formy manipulacji. Niektórzy z nich próbują kontrolować swoich bliskich, posługując się poczuciem winy i wstydu, a także unikając odpowiedzialności za swoje czyny.
Dla rodzin i bliskich osób w takiej sytuacji te zachowania mogą prowadzić do wielu negatywnych skutków. Często czują się zagubieni i zdezorientowani, co może wywoływać w nich wątpliwości co do własnego postrzegania rzeczywistości. To z kolei prowadzi do wzrostu napięć i stresu w relacjach międzyludzkich.
Proces zdrowienia niepijącego alkoholika jest skomplikowany i wymaga pracy nad emocjami, zachowaniami oraz wzorcami myślenia. Kluczowe jest również uczenie się odpowiedzialności za własne działania i budowanie zdrowych relacji z bliskimi. To długa i wymagająca droga, która często potrzebuje wsparcia, zrozumienia oraz profesjonalnej pomocy.
Po jakim czasie można nazwać kogoś niepijącym alkoholikiem?
Czas potrzebny, aby móc określić siebie jako niepijącego alkoholika, różni się w zależności od każdej osoby, która rozpoczyna terapię. Droga do trzeźwości jest wymagająca i wiąże się z wieloma etapami pracy nad sobą. Wymaga to dużej determinacji oraz prawdziwej chęci do zmiany. Jednak nawet po opanowaniu sytuacji i pokonaniu nałogu, nie możemy uznać naszej pracy za zakończoną. Bycie alkoholikiem to stan, który trwa przez całe życie – oznacza to, że przez cały ten czas będziemy musieli być czujni wobec wyzwalaczy, które mogą przypominać o dawnym nałogu.
Niepijącego alkoholika czekają liczne próby wytrwałości w trzymaniu się postanowienia, a także nierówna walka z psychiką. Często po zakończeniu nałogu, osoby te zmagają się z lękami, które mogą prowadzić do popadnięcia w inne uzależnienia.
Trzeźwy alkoholik zachowanie
Nie można jednoznacznie określić momentu, w którym alkoholik staje się alkoholikiem niepijącym. Czas ten jest bowiem ściśle związany z indywidualną drogą każdej osoby uzależnionej. Podjęcie decyzji o leczeniu to złożony proces, wymagający od danej osoby ogromnej determinacji oraz wiary w to, że rezygnacja z alkoholu przyniesie tylko pozytywne efekty.
Zachowanie trzeźwego alkoholika bywa różnorodne i niejednoznaczne. W dużej mierze zależy od jego osobowości, doświadczeń życiowych oraz sposobów radzenia sobie z trudnościami. Niemniej jednak, osoby te często przejawiają charakterystyczne cechy. Trzeźwiejący alkoholik może odczuwać rozdrażnienie i zagubienie, zwłaszcza jeśli nie ma odpowiedniego wsparcia. Najczęściej wsparcie to zapewnia najbliższa rodzina. Osoba, która przestaje pić, często zmaga się z poczuciem winy, zdając sobie sprawę z krzywd, które wyrządziła swoim bliskim. Czasami jednak te emocje przekształcają się w złość, co prowadzi do konfliktów z rodziną.
Związek z trzeźwym alkoholikiem
Wychodzenie z nałogu, a nawet stany chwilowej trzeźwości, mogą wiązać się z różnymi manipulacjami – zarówno świadomymi, jak i nieświadomymi. Warto zauważyć, że uzależnienie od alkoholu dotyka nie tylko osoby pijącej, ale również jej rodzinę i bliskich. Przykładem tego zjawiska jest współuzależnienie, gdzie bliscy stają się obrońcami alkoholika, starając się go chronić i odciążać, co często prowadzi do zwolnienia go z codziennych obowiązków i konsekwencji ich niewykonania.
Należy jednak mieć świadomość, że takie działania nie rozwiązują problemu, a wręcz przeciwnie – mogą sprzyjać dalszemu utrwalenie nałogu oraz prowadzić do licznych nieporozumień i kłótni. Czasami, podczas procesu wychodzenia z uzależnienia – podobnie jak w trakcie jego trwania – może pojawić się agresja.
Osoba uzależniona, nawet w chwilach trzeźwości, potrafi wyrażać uczucia i podejmować działania, które mogą być manipulacyjne. Często sama nie jest świadoma, że to, co robi, ma charakter manipulacji, a kiedy sytuacja związana z wychodzeniem z nałogu nie ustabilizuje się, nie powinniśmy bezwarunkowo ufać wszystkiemu, co słyszymy.
Co czuje trzeźwiący alkoholik?
Osoby uzależnione zaczynające swoją drogę ku zdrowieniu, często zmagają się z problemem, który kiełkował już przed osiągnięciem pełnoletności. W pierwszych miesiącach i latach trzeźwienia odkrywają siebie na nowo – swoje prawdziwe potrzeby, cechy i wartości, które były wcześniej zniekształcone przez uzależnienie. W tym czasie rozwijają także duchowość. Uczą się jak pracować, odpoczywać, budować relacje w trzeźwości, a także jak dbać o siebie i stawiać granice.
Początkowy etap trzeźwienia alkoholika bywa wyrwany z rutyny, z wieloma wahaniami nastrojów, nowymi spojrzeniami na różne sprawy oraz weryfikowaniem dotychczasowych wartości. To czas, w którym trzeba uwolnić się od starych, uzależniających schematów i nauczyć się radzić sobie z emocjami na co dzień, bez wsparcia alkoholu czy innych substancji psychoaktywnych. Zmiany w życiu następują powoli, ale dotyczą każdej jego sfery.
Należy pamiętać, że zakończenie terapii nie oznacza automatycznego zdrowienia. Osoba, która podjęła decyzję o trzeźwieniu, nadal boryka się z chorobą. Zyskała nową motywację, wiedzę i umiejętności, ale to nie czyni jej idealnym partnerem, rodzicem czy dzieckiem. Głęboko zakorzenione mechanizmy będą się odzywać, więc nigdy nie znikną całkowicie.
Psychika osoby niepijącej kształtuje się na nowo. Przez pierwsze chwile dominują w niej uczucia takie jak lęk, wstyd czy żal, które towarzyszą wielu osobom decydującym się na trzeźwienie, zwłaszcza u jego początku. Równocześnie pojawiają się ekscytacja, nadzieja i ciekawość związana z wizją „nowego życia” oraz jego możliwościami. Tego rodzaju emocje są naturalne; nie istnieją złe czy negatywne uczucia. Choć mogą być trudne, są niezbędne w procesie zdrowienia. Wyrozumiałość w stosunku do własnych emocji, ich akceptacja oraz gotowość na ich przeżywanie, stanowią kluczowy element trzeźwienia.
Leczenie alkoholizmu
Leczenie choroby alkoholowej zawsze ma indywidualny charakter. Chociaż wykorzystywane metody są zazwyczaj skuteczne, ich efektywność, reakcje organizmu oraz długość terapii mogą się znacznie różnić. Niemożliwe jest więc uogólnianie tego procesu. Leczenie uzależnienia zazwyczaj trwa długo i wymaga regularności oraz wytrwałości, a każdy etap terapii ma swoje unikalne znaczenie.
Współcześnie wyróżniamy trzy podstawowe metody leczenia alkoholizmu:
- Odtrucie alkoholowe – ta metoda ma na celu złagodzenie skutków nadużywania alkoholu. Proces ten trwa od kilku do kilkunastu godzin, w zależności od stanu pacjenta, i pomaga zwalczyć objawy kaca oraz przerywa ciąg alkoholowy, minimalizując lub eliminując objawy zespołu odstawiennego.
- Esperal – jest to wszywka, która może być implantowana jedynie po 12-48 godzinach trzeźwości pacjenta przed zabiegiem. Wykonywane w znieczuleniu miejscowym, trwa około 30 minut i jest umieszczane pod skórą w okolicy pośladków lub pod łopatką. Działanie esperalu utrzymuje się przez 8-12 miesięcy i może być powtarzane za zgodą lekarza.
- Terapia psychologiczna – ta forma leczenia obejmuje indywidualne lub grupowe spotkania, których czas trwania oraz częstotliwość ustala psycholog na podstawie wstępnej konsultacji. Sesje te pomagają zrozumieć przyczyny uzależnienia oraz umożliwiają naukę radzenia sobie z alkoholizmem, co pozwala na uniknięcie powrotu do nałogu.